بعد از جنگ جهانی دوم و فروپاشی نظام برتون وودز، دلار آمریکا به ارز رایج جهانی در تجارت بین کشورها تبدیل شد. ایجاد نهادهای مالی بین‌المللی مانند بانک جهانی، موسسه سوئیفت و بانک بین‌المللی تسویه باعث شد که روزبه‌روز وابستگی تجارت و اقتصاد بین‌الملل به نظام بانکی آمریکا افزایش یابد. همین وابستگی، زمینه تحریم‌های بانکی آمریکا را به‌عنوان ابزاری از سیاست خارجی و امنیت ملی آمریکا فراهم کرد.
شروع تحریم‌های اولیه بانکی ایران به سال ۱۹۹۵ برمی‌گردد. البته در مقطعی از ابتدای انقلاب هم تحریم‌های بانکی آمریکا علیه ایران وضع و به‌موجب آن حدود ۱۲ میلیارد دلار از دارایی‌های بانک مرکزی ایران در آمریکا مسدود شد که بخشی از این تحریم‌ها با عهدنامه الجزایر و تبادل گروگان‌های آمریکایی در سال ۱۹۸۱ میلادی لغو شد. پس از تحریم‌های ۱۹۹۵ و بعد از طرح پرونده هسته‌ای ایران در سال ۲۰۰۶ تحریم‌های آمریکا وارد فاز توقیف دارایی شد و دسترسی بانک‌های ایرانی به دلار قطع شد و این روند تا جایی ادامه داشت که در سال ۲۰۱۸ سوئیفت به دلیل ترس از نقض تحریم‌های آمریکا، روابط خود را با بانک‌های ایرانی به طور کامل قطع کرد.
از همین رو طی سالیان گذشته بانک‌های کشور تلاش بسیاری در جهت کم‌اثر کردن تحریم‌ها کردند و با افزایش شعبات خود در کشورهای مختلف، تا حدی توانستند که مسیر را برای مبادلات خارجی و دریافت و پرداخت مبالغ ارزی تسهیل کنند که بانک صادرات یکی از پیشروهای این اتفاق بوده.
تبادل نظر